Ik baal ontzettend. Het is niet gelukt de onderhandelingen met VVD, CDA en D66 uit het slop te trekken. Alle partijen hebben daar de afgelopen dagen ontzettend veel in geïnvesteerd, maar de afstand bleek niet te overbruggen. Voor GroenLinks is het onderscheid tussen economische migranten en mensen die vluchten voor oorlog en geweld essentieel. Zij die vluchten voor oorlog en geweld hebben recht op bescherming en opvang. Wij wilden alleen afspraken maken met landen buiten de Europese Unie over het terugsturen van politieke vluchtelingen als niet alleen de juridische waarborgen voor dat land op papier staan. We willen daarbij ook waterdichte garanties dat de landen waarmee we de akkoorden sluiten het recht op bescherming en opvang daadwerkelijk zullen geven. Helaas is het niet gelukt om overeenstemming te bereiken over deze Nederlandse inzet voor de Europese positie. Daarmee verviel het vertrouwen dat mensen die vluchten voor oorlog en geweld daadwerkelijk de bescherming zullen krijgen waar ze recht op hebben. De tekst die er lag gaf ons onvoldoende vertrouwen. Papier is immers geduldig. Het gaat ons niet alleen om de juridische werkelijkheid, maar ook om de weerbarstige praktijk. De conclusie is daarom dat we elkaar niet hebben kunnen vinden. Dat is ontzettend jammer. Maar wat ik eerder zei, herhaal ik nu: we willen graag regeren, maar niet tegen elke prijs. Wij willen een verandering tot stand brengen. En altijd de mens blijven zien achter het beleid. Op migratie konden de vier partijen elkaar niet vinden. Maar ook op klimaat en ongelijkheid was de afstand nog altijd groot. Hoe de formatie nu verder gaat weet niemand. Of er nou een meerderheidscoalitie komt of een minderheidskabinet, een kabinet met of zonder GroenLinks: wij blijven constructief samenwerken om meerderheden te vinden voor onze plannen. Wij blijven samen met jou werken aan verandering. Daarover snel meer. Groet,
Jesse